انسانها برای چشیدن ِ طعم ِ جسم ِ شما کمین میکنند ... با ابزار لبخند به شما نزدیک میشوند ... با ابزار مهربانی توجه شمارا به سوی خود جلب میکنند ... با ابزار ِ عشق ، به شما حمله میکنند ... با ابزارهای جنسی شما را تسخیر و در کنارِ خود نگه میدارند ... اکنون شما ، یک کیسه زباله ی مصرف شده هستید ...
از شما دوری میکند ... شما با ابزار ِ التماس ، سعی در ماندن در کنار او میکنید ... جسم و جنسیت ِ خود برای نگه داشتنش ، صرف میکنید ... او باز نمیگردد ، با ابزارِ خشونت و بی اعتنایی شما را از خودش پس میزند ... تمامی ِ افکار و اعمالش را با ابزار ِ و الفاظ ِ " روشن فکری " توجیه میکند ... همچنان شما التماس میکنید ... و او همچنان از شما دورتر میشود ... شما اشتباه میکنید ... چون " هیچکسی ، در یک کیسه ی زباله ، دوبار استفراغ نمیکند " ... ... ... ... ...